O Eskiden(di)...

“Zaman geçtikçe insanın türlü türlü huyları çıkar” derlerdi de inanmazdım. Meğersem can çıkar da huy çıkmazmış, bilemezdim… Gün geçtikçe kendimi bir nebze daha keşfediyorum. Bu anlamdaki son noktayı ise daha dün gittiğim Fenerbahçe-Beşiktaş derbisinde koymuş bulunmaktayım. Yıllarca içimde canavar ruhlu bir holigan beslemişim de haberim yokmuş, geç de olsa nihayetinde öğrendim. Neyse, efendime söyleyeyim yepyeni türlü mü türlü ortaya karışık absürd hareketleri benliğime eklediğimden bahsediyordum ki, derbinin haneme verdiği mutluluktan dolayı bu konuya değinmeden de edemedim.  Son kez ‘neyse’ diyorum ve konuya giriyorum…

Alkolü bu kadar seven, onu her ortamda koruyan, bir güvercinin yavrusunu akbabalardan sakınır edasıyla kanatları altına alan harika varlık ben, alkolü bıraktım. Evet, evet yanlış duymuyorsunuz. Ben resmen ALKOLÜ BIRAKTIM. Eee, yeni yeni huylarım çıkıyor diye boşuna konuşmuyorum burada. Hatta tam olarak 1 hafta sonra, ayrılığımızı ilan edeli 1 ay olacak. İnanılır gibi değil ama gerçek... Haklısınız tabi, ilk başta ben bile kendime inanmakta  güçlük çekerken, etrafımın inanmaması çok normal.

Yer: Nişantaşı

Etkinlik: FNO, nam-ı diğer fashion night out

Katılımcılar: Ben ve 2 hatun

Gece her zamanki gibi çok güzel başlamıştı, gerçi içinde benim bulunduğum bütün organizasyonlar güzel başlar yaa neyse daha fazla megolomanlık yapmıyım, Nişantaşı’nın göbeğinde herkes podyumdan çıkmış edasıyla yürüyor, pardon 15cm topuklularının üzerinde yürüyemiyordu. Ben ve diğer iki arkadaşım kalabalığın ortasında, zamanın kötü ve kollayacak yerlerimizin olduğu bilinciyle kendimize uygun bir yer anca bulabilmiştik. Her zamanki gibi etrafıma saf saf bakıyorken aklımdan geçenleri yine hiç düşünmeden söylemiştim… “yaww bu moda da erkekleri iyice gay’imsi yaptı. O ne ya öyle, utanmasalar şortlarını g*tlerine kadar kıvıracaklar!” sevmiyorum işte elde değil, aklımdan geçenler dilimde bitiveriyor. Erkek dediğin erkek gibi olmalı, moda dediğin erkek için nedir ki, biz elimizin hamuruyla nasıl erkek işine karışmıyorsak siz de bizim işimize salça olmayın. Zira metroseksüel olucam diye soytarıya dönüyorsunuz. Hele o ağaç gövdesinden farksız bacaklarınızı kısacık şortlarla süslemiyor musunuz, gözlerim şenleniyor yemin ederim. Kısacası hoş olmuyor beyler benden söylemesi.

   Neyse, o gün öyle bir kalabalık vardı ki yani öyle böyle değil, kafa karışıklığında içmesen de sarhoş olursun. Neyse gelen garsona 2 şarap, 1 soda sipariş ettikten sonra başladık muhabbete. Dakikalar, saatler geçiyor derken ikinci siparişi yine 2 kadeh şarap ve 1 adaçayı olarak verdik, muhabbete kaldığımız yerden devam ettik. Saatler ilerliyor, konuşuyoruz derken haliyle hazır canımız sıkılmışken mekan değiştirelim dedik lakin, kalkmamızla birlikte bir daha yer bulamayacağımız gerçeği bize eşlik etti. “3 bayana yer mi yok yaa!” diye kendimizi kalabalığa karşı telkin ettikten sonra kılıcımızı kuşanıp başladık civardaki kafeleri dolaşmaya. Kah orası, kah burası derken nihayet bir yer bulabilmiştik ki, 4 arkadaşımızın daha bize eşlik etmesiyle birlikte elde olan son kaleyi de kaybettik. İş yorgunluğu ve içmemenin bana vermiş olduğu rehavetle daha fazla dolaşamazken yukarıdaki sesimi duymuş olacak ki önümüzdeki masadan tam 6 kişi kalktı. Biz de yolda ganimet bulmuş gibi gülen suratlarla bekleme yapmadan sırasıyla dizildik. Ortam kalabalık, e muhabbet de yerinde derken garsona “sıcak neler var” diye soru yönettim. Fakat sorduğum soru tam anlaşılmamış olacak ki, “mutfak kapandı hanımefendi” gibi anlamsız bir cevap aldım. Hayır yani anlamıyorum ki barda hiç su kaynatmıyor mu bu adamlar. Neyse, zaten uyku gözlerimden akıyorken daha fazla direnmeden siparişleri verdik vee; 2 long island, 2 bira, 2 kadeh şarap ve 1 bol buzlu ayranla geceye son noktayı koymuş bulundum!

Yer: Bir balıkçı

Etkinlik: Rakı&Balık

Katılımcılar: Ben ve bir çift

Aslında gün bu sefer gerçekten güzel başlamıştı. Sağlıklı yaşam adına o gün canım sadece 'balık' yemek istiyordu. Bu fikrimi çok sevdiğim, bir çift olarak da takdir ettiğim arkadaşlarımla paylaştım. Lakin bilemezdim ki çok yanlış kişilerle paylaşmışım. Biri Trakyalı, diğeri Antepli olarak ben “balık” diyince yanına hemen “rakı” sözcüğünü yapıştırdılar. Oldu mu şimdi sana rakı&balık? Oysaki benim niyetim sadece herhangi bir kafeye gidip balık yemekti. Orası mı burası mı diye düşünürken kendimizi pek de hoş bir balıkçı da bulduk.

-Sen şimdi içmiycek misin?

-Yok, içmiycem!

-Hadi lan ordan, dolduruyorum…!

-Sakıınn! İçmiycem işte

-Walla mı?

-Neden kimse bana inanmıyor allaamm!
Güzelim mezeler yanımdan gelip geçerken ben sadece ızgara deniz levreği ve limonlu sodamla büyük bir direnç örneği göstererek harika bir gecenin daha sonunu getirmiş bulundum. Nihayetinde alkolü bıraktığıma en son inanacak arkadaşlarımı da bu şekilde ikna ettikten sonra, artık kimsenin beni tutabileceğini sanmıyorum. Tamam, alkolü tam anlamıyla bırakmış değilim ama haftanın her günü içmek yerine artık bir gün içiyorum, o da sınırlı. Diyorum ya yepyeni huylar ekliyorum kendime, ekliyorum lakin çıkartabilene aşk olsun. Hiç olmasa da bir deneyin derim, hayat böyle en az kafam kadar güzel...