Eksildim Evet, Eksildikçe Çogaldım...

:

:

:

:

   Çocuktum, ergen oldum. Ergenlikten çıktım genç bir birey oldum. Hayatı tanımaya başladım… İlk önce çok arkadaşım oldu. Çok arkadaşın zarar olduğunu öğrendim. Sonuç olarak nerede çokluk orada…… Arkadaş nasıl seçilir, nasıl ayırılır onu öğrendim. Gerçek yüzlerini gördükçe eksildim. Ben hayatımdan kimseyi çıkarmam, sadece gitmek isteyenleri müsait bir yerde indiririm. Eksildim evet, ama eksildikçe çoğaldım… Daha sonra erkek arkadaşım oldu. Sevilmek nasıl bir duygu onu öğrendim. Zaman geçtikçe de fazla sevgi insanı nasıl mahveder onu öğrendim. Ardından platonik bir aşka düştüm, bunun ızdırabı nedir onu öğrendim. İnsanlar gözünde büyüttüğün kadar değiller, ne demek bunu öğrendim. Bu aşk da sönüp gitti, yine kayıp yıllar… Büyüdüm, üniversiteye başladım bir sevgilim oldu. Aslında seviyorduk birbirimizi ya da öyle sanmışım, onu öğrendim. Seneler süren bir ilişkiydi, iyisiyle kötüsüyle insan nasıl yıpranır, yıpratılır onu öğrendim. Ardından yıllarımı verdiğim adamın ‘adam’ olmadığını öğrendim. İhanete uğramışım, gözlerimle gördüm görmezlikten geldim. Devam ettim, sonuç olarak alışmış kudurmuştan beterdir. İnat ettim, olmayan bir ilişkiye devam ettim. Hırs insanı mahveder, en sonunda şimdiki kız arkadaşıyla tanıştırmış beni onu öğrendim. Meğersem biz çıkarken de ilişkileri varmış. Yine aldatıldım bu sefer görmezlikten değil, umursamazlıktan geldim. Kanayan parmağı kolundan kestim. Aldatıldım da ne oldu eksildim mi, hayır… 

:

:

:

:

Bu yazıyı Blogum Dergisi'nin Temmuz sayısı için kaleme aldım, yazının tamamını bu adreste bulabilirsiniz... http://issuu.com/blogum/docs/blogumdergisitemmuz2012/33 

Umarım beğenirsiniz, yorumlarınızı buralarda dört gözle bekliyor

 olacağım... 

                                                                              Sevgiler Can'lar...