Alcoholic

   Son bir kaç yazımda farkettim de rakıyı baya övmüşüm. Hatta öyle böyle değil akıllara zarar methetmişim. Lakin bunun sorumlusu sadece ben değil, doğduğum yerden de öte tamamıyla genetiğimin suçudur. Hoş vatanında doğup yetişmiş olmam da ayrı bir konu ya neyse...

   Henüz yürümeye çalışırken sofralarda Yeni Rakı vardı bizim. Ben düşerdim ama o hep dimdik ayakta dururdu. Pek özenirdim kendisine vesselam... Daha o yaşta bilirdim Tekirdağ ile Yeni Rakı arasındaki farkı. Yaş üzüm nedir, kaç defa damıtılır hepsini bir matematik gibi öğrenmiştim. Hatta matematiği bile bu kadar hevesle öğrenmemişimdir. Büyüdükçe yenileriyle tanıştım ama onların yeri hiç değişmedi. İkisi de ayrı ayrı başımızın tacı, soframızın nuruydu. Biz ailecek yemeğin yanında içmek için değil, özellikle rakı için sofra kurarız. Hatırlarım ufacık bir velettim, babam her dublesini doldurduğunda mutfaktan çay bardağını kapıp yanında biterdim. Sağolsun bu güne kadar geri çevirmişliği yoktur zat-ı muhteremin. Bugün arkadaş toplantılarında dimdik ayakta duruyorsam bu babamın eseridir. (İçimden 'babam sağolsun' diye arabamın arkasına yazdırasım geldi eyvahlar olsun.) Tabi genetiğimi de yabana atmamak lazım. Anne tarafım ayıptır söylemesi pek sever anasonu. Gerçi ayıpsa neden söylüyorum onu bende bilemedim ama salla... Adamlar günde bir büyük devirmezlerse içleri rahat etmiyor. Nasıl bir bünyeye sahipler bu yaşa geldim hala çözebilmiş değilim. Hoş, içmedikleri zaman kafaları daha güzel ya neyse... Kimse anason kokusunu sevmezken ben keşler gibi rakı koklayıp, içmeden de güzel yapabilirdim o kafayı. Böyle de ayrı yeteneklerim var yani. Şu kafamı başka işlere çalıştırsaydım yemin ederim şimdiye kadar CEO olmuştum. 

   Düşündüm de bu yazı pek bir özele girdi. Hele ki bu satırları iş yerinde yazmam hiç hoş olmadı. Ama bu da can, arada sıkılıyor işte. Neyse uzun lafın kısası, müstakbel olabilecek bir aday varsa canım işin çok zor bil istedim. Eğer ki içmiyorsan kendini alıştır derim, zira bu aileye kabul zor, hem de çok zor!