Beynimin içi labirent gibi, nereye yönelsem orası çıkmaza giriyor. Ruhum çığlık atıyor fakat onu bedenim bile fark etmiyor. Yüzüme bakan
"ne kadar neşeli" diye bir daha bakıyor, fakat benim içimde fırtınalar kopuyor. Ne de güzel oynuyorum değil mi? Yolunda olmayan o kadar çok şey var ki hayatımda, yolunda olanları da götürdüğünü hesaplarsam, kısacası eksilerdeyim... Geçmiş, sana sesleniyorum lütfen çık aklımdan!!! Her zaman ki felsefem neden beni şu an yalnız bırakıyor ki? Yaşa yaşayabildiğini, gerisini salla !! - Çık, git, uzaklaş benden - Değişiyorum, değiştiriyorum, her şeyi, evimi bile! İyi gelecek inanıyorum, belki de bu denli değişimden korkuyorum.
'İmdat' diyorum, yardım yok! Bana yardım edecek kimsem yok... Ağlamak mıdır çare? Yoksa anlatmak mıdır derdini, tabi anlayabilene... Zihnimde sürekli canlanan görüntüler, ki olmayan görüntüler, delirdiğimin kanıtı mıdır? Yeni bir sayfayı nasıl açarsınız hayatınızda? Ben sürekli kararlar alıyorum, her güne ayrı bir karar... fakat yapamıyorum, olmuyor. Yapabilen varsa eğer, lütfen bana da söylesin.
Ben iyiyim diyorum, tabi YERSEN!!!
Geçmişini anlatsana diye sormayacağım. Ama geçmişi yazarak falan unutamazsın. Yaşadıklarının aynısını kötü bir biçimde değil aksine daha iyi bir şekilde yaşayarak unutursun. Yani seviyorsan git başkasını sev felsefesi de denebilir :)
YanıtlaSilR.
Yorumunu bi kaç kez okuyunca ana felsefesini anladım :) Çok teşekkür ederim değerli paylaşımın için sevgili R.
SilRica ederim.
YanıtlaSilSana soru sorabileceğimiz bi platformumuz olsaydı aslında sorularla geçmişini de çözebilirdim de neyse.
R.
Not: Böyle bir platforma üye ol mesajı veriyorum sana :)
ben de yapamıyorum, keşke yapsam olsa da şöyle yap süper formül desem.. sanırım sancılı büyüyen insanlardanız..
YanıtlaSil